9 Mayıs 2012 Çarşamba

Yalnızlık



en iyi bildiği yerden başlamak istiyor insan.. insan derken. .başlarken gözlerimin dolması burnumda hissettiğim kaygan hareketlenmeler, bir an sonrasında göz çukurlarımın alt kısmından yükselen yanma hissi.. insan olduğumun kanıtı mı? İnsan.. namı içinde olan demek mi.. gösterdiğin kadar mısın yoksa kimsenin görmediği belki kendinin bile henüz öğrenemediği iç dünyan kadar mı.. gösterdiğin kısım toplumun, ailenin, coğrafyanın, inanışının  değer yargılarıyla kendine uyguladığın budamanın sonrası.. için dersen sana en yabancı olan sürekli kaçtığın içinde ne olduğunu bilmediğin dev bir kule, plaza, mahzen.. şehrinin kanalizasyonları.. halbuki varmak istediğin açık havada uçsuz bucaksız yeşil alan ya da masmavi bir sahildi.. kederden hayale nasıl varılır..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder